“Ik vind het belangrijk om betrokken te zijn bij de gemeenschap waar je woont,” zegt Suzan Tirion-van der Goes, “daarom ben ik direct met vrijwilligerswerk begonnen, toen ik in Wassenaar kwam wonen. Bovendien ontmoet je op die manier mensen van verschillende komaf en achtergrond.” Als buddy voor Buddy Netwerk en vrijwilliger bij VluchtelingenWerk draagt de nummer vier op de kandidatenlijst van GroenLinks voor de gemeenteraadsverkiezingen haar steentje bij. “Ik heb er zin in om voor ons dorp aan de slag te gaan,” klinkt het enthousiast.
Mensen die kwetsbaar zijn
Dat laatste doet ze al als coach sociale activering van de gemeente. Ze ondersteunt mensen die extra hulp nodig hebben. “Er komen meer mensen met een ‘rugzakje’, mensen die kwetsbaar zijn en een steuntje in de rug goed kunnen gebruiken,” licht ze toe. Onder hen zijn ook vluchtelingen, voor wie ze een plaats zoekt als vrijwilliger. “Belangrijk voor hun integratie en om het Nederlands sneller onder de knie te krijgen,” laat ze erop volgen.
In 2008 is Suzan Tirion - van der Goes voor de liefde in ons dorp komen wonen, waar ze zich al snel welkom voelde – voor haar een extra stimulans om iets voor anderen te doen. Naast haar vrijwilligerswerk en werk bij de gemeente heeft ze een eigen bedrijf als coach en mindfulnesstrainer om mensen te helpen zich te ontwikkelen en zo beter in balans te zijn. “Het is fijn en dankbaar werk”, zegt ze, “je ziet mensen groeien.”
Groen en schoon
“Samen met mijn hond wandel ik veel in ons groene dorp. Het brengt me rust en geeft me inspiratie. Voor mij is het belangrijk dat Wassenaar groen en schoon blijft.” En als ze wandelt heeft ze steevast een zakje bij zich om rommel die ze tegenkomt in te doen. Ook ruimt ze regelmatig met andere GroenLinks‘ers zwerfvuil op – “zo lever ik mijn eigen kleine bijdrage aan een opgeruimd en groen dorp,” vult Suzan Tirion-van der Goes aan.
Ze stelt zich open op, is nieuwsgierig en luistert zonder oordeel. Haar drijfveer is niet voor niets Plato’s uitspraak ‘wees vriendelijk voor iedereen die je tegenkomt, want iedereen heeft zijn eigen strijd’.
Tekst: Antoon Claassen
Foto: Mariel Kolmschot