“Ik was er bij”, zegt de trotse afdelingsvoorzitter Christine Duhoux. Zij stond in het najaar van 1989, het jaar van de Val van de Muur, met enkele andere getrouwen aan de wieg van GroenLinks Wassenaar. Getrouwen zoals Joop Luk en Jos Rodenburg.
In 1989 moest Wassenaar nog wennen aan GroenLinks. “Als we weer eens de krant gehaald hadden”, zegt Christie Duhoux, “dan kwamen dreigtelefoontjes en dreigbriefjes binnen. Daar kon je de klok op gelijk zetten. Altijd anoniem natuurlijk.” De afgelopen twintig jaar is er veel veranderd en GroenLinks is volkomen geaccepteerd, ook in het rijke Wassenaar. “Dat mensen bereid zijn naar je te luisteren, is natuurlijk een eerste vereiste, wil je je idealen verwezenlijken”, voegt fractievoorzitter Antoon Claassen eraan toe.
Vrijdagmiddag 18 december om half zes houdt de groene partij een feestje in de Rode Kruiszaal van het Van Heeckerenhuis. Er zijn een paar korte toespraken en er is een borrel. “Nee, geen zware kost”, aldus Christine Duhoux, “op zijn tijd een feestje houdt het hart gezond en de geest fris.” Maar dat wil niet zeggen dat de groene partij er de laatste maanden voor de verkiezingen niet tegen aan gaat. Antoon Claassen: “Het zou natuurlijk een geweldig verjaardagscadeau zijn als de kiezers ons een tweede zetel geven. Ik teken er voor! Daar gaan we ons in elk geval voor in zetten. En waarom geen tweede zetel? Gezien klimaatverandering moeten we op alle niveaus, van regering en gemeente tot bedrijven en burgers, in touw komen om de gevolgen van de opwarming van de aarde te bestrijden. Nu kan het nog”, besluit een strijdbare fractievoorzitter.